Das Lied von der „Möck“


In den 1930er Jahren componierten Christian Fey und einige seiner karnevalistischen Weggefährten das Lied von der „Möck“. Damals ahnte niemand das dieser Song einmal als „Rübenacher Hymne“ in die Geschichte unseres Ortes eingehen würde.
.
.

Jo die Möck, jo die Möck, jo die Rüwwenacher Möck,
met dem Länzje an dem Pänzje mischt se alle Leut verröckt.
Jo die Möck, jo die Möck, jo die Rüwwenacher Möck,
met dem Länzje an dem Pänzje mischt se alle Leut verröckt.

Wenn bei uns kümmt die Summazeit un alle jin zor Roh, macht sech ä klänes Tiersche breit, mettem Länzje an dem Po. Kaum ess dat Licht bei uns dann aus, fängt schon schunn dat Brumme an. Dat Luder weckt dat janze Haus, die Möck zeicht wat se kann.

 Jo die Möck, jo die Möck, jo die Rüwwenacher Möck,
met dem Länzje an dem Pänzje mischt se alle Leut verröckt.
Jo die Möck, jo die Möck, jo die Rüwwenacher Möck,
met dem Länzje an dem Pänzje mischt se alle Leut verröckt.

Ömmer en der Kirmeszeit do kümmt die Tante Ann, die Möck die ess schunn startbereit, summt leise, leise rann. Esch hüar die Tante klagend flehn, dat hall ich nimme aus. Herr looss die Nacht vorübergehn, denn morje zeh ech aus.

Jo die Möck, jo die Möck, jo die Rüwwenacher Möck,
met dem Länzje an dem Pänzje mischt se alle Leut verröckt.
Jo die Möck, jo die Möck, jo die Rüwwenacher Möck,
met dem Länzje an dem Pänzje mischt se alle Leut verröckt.

Esch hann jeklaft dat Otzt sei weg, vorbei die janze Plach. Setzt noch su ä Luder an der Deck, will net aus Rüwwenach. Der letzte Stech röft die mir zoh, dä  eß do jetzt für dech, on sing mit mir dat Liedche fein vom büse Möckelein.

Jo die Möck, jo die Möck, jo die Rüwwenacher Möck,
met dem Länzje an dem Pänzje mischt se alle Leut verröckt.
Jo die Möck, jo die Möck, jo die Rüwwenacher Möck,
met dem Länzje an dem Pänzje mischt se alle Leut verröckt.

Redaktion unser-ruebenach.de